Wieś
(Pōnkniyntŏ ze Dźedźina)
 |
Ślabikŏrzowe abecadło Tyn artikel je narychtowany we ślabikŏrzowym zŏpisie ślōnskij gŏdki. Coby sie przewiedzieć wiyncyj, wejzdrzij do artikla ô nim. |
Wieś (tyż dziedzina, dziydzina) – podle polskigo prawa "ôsadniczo jednostka ô zwartyj abo roztopiyrzōnyj zabudowie i istnych fōnkcyjach rolniczych abo zwiōnzanych s nimi usugowych abo turystycznych, bez praw praw miejskich abo statusu miasta" (art. 2 ôrdōnku ze 29 siyrpnia 2003 ô urzyndowych mianach miejscowości i ôbiektōw fizjograficznych).
De facto sōm roztōmajte definicyje wsi, ôpiyrajōm sie ône na przeciwstawiyniu wsi miastu, jij fōnkcyje rolniczyj abo niyzwiōnzanyj ze industryjōm, abo tyż na spōlnotowości strzodowiska, we ôdrōżniyniu ôd miasta, kere dŏwŏ pewnõ anōnimowość.
Zorty przestrzynnych układōw
[edytuj | edytuj zdrzōdło]- ketōwka (wieś leśno-łanowa)[1] (bajszpil: Szybowice)
- ôkōlnica[2] (bajszpil: Köhlen)
- rzyndōwka[3] (bajszpil: Kirchschlag bei Linz)
- glidōwka[4]
- ulicōwka[4] (bajszpil: Suchy Bōr
- wielodrōżnica (bajszpil: Gōrne Szklŏry
- widlica[1]
Przipisy
- ↑ 1,0 1,1 Tomasz Czerwiński: Budownictwo ludowe w Polsce. Warszawa: Muza, 2008, s. 46, seryjŏ: Ocalić od zapomnienia. ISBN 978-83-7495-574-4
- ↑ Mirosław Przyłęcki: Zabytki architektury, zespoły urbanistyczne oraz założenia parkowo-ogrodowe - podstawowe wiadomości, Zarząd Główny PTTK, Warszawa 1985
- ↑ Maria Kiełczewska-Zaleska, Geografia osadnictwa - zarys problematyki, Warszawa 1969, s. 76
- ↑ 4,0 4,1 Flis Jan: Szkolny słownik geograficzny. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1986, s. 94. ISBN 83-02-00870-2