Konstal 13N
 |
Ślabikŏrzowe abecadło Tyn artikel je narychtowany we ślabikŏrzowym zŏpisie ślōnskij gŏdki. Coby sie przewiedzieć wiyncyj, wejzdrzij do artikla ô nim. |
| ||
 Konstal 13N we Warszawie | ||
| Informacyje ôgōlne | ||
| Producynt | Konstal | |
| Lata produkcyje | 1959–1969 | |
| Plac produkcyje | Chorzōw | |
| Informacyje techniczne | ||
| Wielość czōnōw | 1 | |
| Dugość | 13 390 mm | |
| Szyrokość | 2400 mm | |
| Wysokość | 3060 mm | |
| Masa | 17 500 kg | |
| Szyrokość wōzykōw | 1435 mm | |
| Wielość i druk motorōw | 4 × 41,5 kW | |
| Zorta motorōw | LTa-220 | |
| Napiyncie zasiylaniŏ | 600-660 V | |
| Wartkość maksymalnŏ | 68 km/h | |
| Wnyntrze | ||
| Place do siedzyniŏ | 21 | |
| Place cołkościōm | 115 | |
| Wysokość zŏla | 850 mm | |
Konstal 13N to sztrasbana, co bōła wytwŏrzanŏ w latach 1959–1969 w werkach Konstal w Chorzowie. Wyprodukowano było 836 wagōnōw.
Sztrasbany 13N przeznaczōne były dlŏ Warszawy, ale 4 sztrasbany idyntyczne z 13NS (nigdy tego ôznaczyniŏ niy nosiyły) dostały tyż sztrasbany we ślōnskij kōnurbacyje. Prototypy jeździyły w Warszawie i Katowicach, tam jeździył tyż skład 14N+14ND i sztrasbana z dwōma czōnami zorty 15N.
Gyszichta[edytuj | edytuj zdrzōdło]
Po II światowyj wojnie polske nece sztrasbanowe wymŏgały ôdbudowy i modernizacyje. Bez to w krōtkim czasie sztartniynto było produkcyjõ sztrasban zorty N i 4N, jednak były te sztrasbany zastarzałe, traktowane jyno za czyńściowe rozwiōnzanie problymu. W 1948 r. Związek Przedsiębiorstw Komunikacyjnych (Ferajn Fyrm Kōmunikacyjnych) napoczōn roboty zwiōnzane ze stworzyniym polskij sztrasbany kōncepcyje PCC. Miała ôna powstać na bazie używanyj sztrasbany zorty PCC ze Szwecyje. Ta idyjŏ niy doczkoła sie jednak realizacyje[1].
W 1955 r. Warszawa zakupiyła w werkach Tatra Smíchov dwie sztrasbany zorty Tatra T1 dlŏ skopiyrowaniŏ niykerych rozwiōnzań kōnstrukcyjnych. Narychtowany był projekt sztrasban 11N dlŏ Warszawy i 12N, kery mioł być jego uproszczōnōm wersyjōm dlŏ ôstanych miast w Polsce. Zbudowanie prototypōw było niymożebne, skuli tego że polskŏ industryjŏ niy bōła w sztańdzie wyprodukować w tym czasie modernego ajnrichtōngu elektrycznego, a Tatra Smíchov niy wyraziyła zgody na przedej ajnrichtōngu sztrasban T1[2].
W 1957 r. zakupiōno było w belgijskij fyrmie ACEC 25 kōmpletōw ajnrichtōngu elektrycznego, a potym z zarachowaniym jego parametrōw stworzōny był projekt sztrasbany 13N[2].
Technika[edytuj | edytuj zdrzōdło]
Konstal 13N to je pojedynczŏ sztrasbana, z wysokim zŏlym, mogōncŏ jechać w jednym richtōngu. Do ôstrzodka kludzōm trzi dźwiyrze. Przōdzij piyrsze i druge dźwiyrze sużyły za wychodowe, a trzecie za wchodowe. Karoseryjŏ ôpiyrŏ sie na dwōch wōzykach. Kożdy z wōzykōw napyndzajōm dwa motory sztrōmu stałego. We postrzodku wrażōno było siedzyniŏ w układzie 1+1. Postrzodek ôświytlajōm szeregowo połōnczōne lampy zasiylane napiynciym 127 V DC. Zimōm przedzioł pasażerski ôgrzywany je ciepłym luftym wydzielanym bez motory, latym ciepły luft kerowany je na aus sztrasbany. Z przodku sztrasbany zainstalowany był jedyn kolity reflektor[1].