Golŏki

	Golŏki
	; Stōdoła we Rudziczce pod Prudnikym
Państwo	Polska; Czesko Republika
Rejōn	Gōrny Ślōnsk (ôkolice Prudnika)
Gŏdka	ślōnskŏ (prudnicki dialekt)
Religijŏ	zaôbycz katolicyzm
Skupina	Ślōnzŏki
	Karta
	; Prudnicki krys

Golŏki (abo tyż Golŏcy) – etnicznŏ podskupina Ślōnzŏkōw, miyszkajōncŏ na Gōrnym Ślōnsku, za Ôdrōm, we tajli prudnickigo krysu^[1], we ôkolicy Prudnika, na pograniczu Ôpolskigo Ślōnska a Czeskigo Ślōnska. Podskupina Ôpolanōw. Posugujōm sie prudnickim dialektym, kery cechuje brak mazurzynia, dyftōngizacyjŏ samogłosek, wymŏwianie ã we wszyjskich pozycyjach i pomiynszanie we fleksyje tymatōw twardych i miynkich, to znaczy tyż i po twardych jako kōńcōwka, bp.: stari „stary”, żywi „żywy”^[2]. Miano „Golŏki” je ôd miana miasta Gogōwek^[3].

Lokalne skupiny

Społeczność Golŏkōw skłŏdŏ sie z mocka lokalnych skupin. Ôbyjmujōm ône (podle Feliksa Pluty^[4]):

Cebulkorze
Kamyniorze
Karpaciorze
Klocorze
Hery
Podlesiŏki (uznanŏ bez dialektologōw za inkszõ grupã^[5])

Zasiyng

Golŏki miyszkajōm we ôkolicy Prudnika, Biołyj i Gogōwka, na tak zwanym Ôpolskim Ślōnsku. Zgodnie z modernym administracyjno-terytorialnym tajlōngiem Polski, regiōn tyn leży z wiynksza we ôpolskim wojywōdztwie, bez jego skrajnie pōłnocnych, skrajnie zachodnich i skrajnie połedniowych regiōnōw. Do drugij światowyj wojaczki we przeplocie z Golŏkami miyszkali zaôbycz ino Miymce. Po deportacyji Miymcōw z Gōrnego Ślōnska na jejich plac ôstali przeniesiyni Polŏki z inkszych regiōnōw Polski. Tedyć terŏźnie na Ôpolskim Ślōnsku reprezyntowanŏ je miynszanŏ populacyjŏ ślōnsko-polsko-miymieckŏ.

Przipisy

↑ Stanisław Bąk. Zróżnicowanie narzecza śląskiego. „Prace i Materiały Etnograficzne”. XXIII, s. 417–418, 1963. Polskie Towarzystwo Ludoznawcze.
↑ Górnośląska gwara i dialekty – Oberschlesische Dialekte und Mundarten – Seminaria Śląskie 2017-2019 – Schlesien Seminare 2017 – 2019 [dostymp 2021-03-14] (polski).
↑ DIALEKTOLOGIA POLSKA, www.dialektologia.uw.edu.pl [dostymp 2021-03-14] .
↑ FeliksF. Pluta FeliksF., Dialekt głogówecki: Fonetyka, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1963, s. 9–12 .
↑ Zygmunt Kłodnicki: Grupy etnograficzne i etnonimiczne Śląska. W: Tożsamość etniczna i kulturowa Śląska w procesie przemian. Wrocław-Cieszyn: Polskie Towarzystwo Ludoznawcze, 2009, s. 65. ISBN 978-83-87266-87-5. Za: Maria Bytnar-Suboczowa. Główne elementy kultury ludowej na Śląsku. „Prace i Materiały Etnograficzne”. XXIII, s. 9, 1963. Wrocław.

[1] Stanisław Bąk. Zróżnicowanie narzecza śląskiego. „Prace i Materiały Etnograficzne”. XXIII, s. 417–418, 1963. Polskie Towarzystwo Ludoznawcze.

[2] Górnośląska gwara i dialekty – Oberschlesische Dialekte und Mundarten – Seminaria Śląskie 2017-2019 – Schlesien Seminare 2017 – 2019 [dostymp 2021-03-14] (polski).

[3] DIALEKTOLOGIA POLSKA, www.dialektologia.uw.edu.pl [dostymp 2021-03-14] .

[4] FeliksF. Pluta FeliksF., Dialekt głogówecki: Fonetyka, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1963, s. 9–12 .

[5] Zygmunt Kłodnicki: Grupy etnograficzne i etnonimiczne Śląska. W: Tożsamość etniczna i kulturowa Śląska w procesie przemian. Wrocław-Cieszyn: Polskie Towarzystwo Ludoznawcze, 2009, s. 65. ISBN 978-83-87266-87-5. Za: Maria Bytnar-Suboczowa. Główne elementy kultury ludowej na Śląsku. „Prace i Materiały Etnograficzne”. XXIII, s. 9, 1963. Wrocław.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]