Ńymodliński djalekt

Djalykt ńymodliński ślůnskij godki to wyrůžńůny uod inkšych warjant ślůnskij godki, pjyrwotńy stosowany we uokolicach mjasta Ńymodlin, dźiśej uostou śe ino we dwůch rygjůnach; pjyršy stanowjům Pjechoćice, Staro Jamka, Kuźńica Ligocko, Sowin, a centrůma drůgigo sům Narok a Ńywodńiki. Djalykt ńymodliński je podany na průdńicki.

Kedy ślůnski je rozpatrywony kej djalykt polskij godki godo śe, co je to gwara środkowośląska (gwara střodkowoślůnsko).

Cechy charakterystyčne

Cechůma charakterystyčnymi fůnolůgije djalyktu ńymodlińskigo sům:

dyftůngično wymowa dawnygo dugygo a we postaći dyftůngu ou (np. trouwa - trawa),
můnoftůngično wymowa kůntynuantůw dawnygo krůtkigo a dugygo o (wyjůntkym je labjalizacyjo naguosowygo o-).

Růžńy předstawjo śe wymowa samoguosek nosowych. Mjyškańcy Sowina a Kuźńi Ligockej wymawjajům nosůwka předńo šyroko a po spůuguoskach twardych, a po mjynkich, co je nawjůnzańym do gwar guogůwjeckych a koźelskych. S kolei mjyškańcy Naroku, Ńywodńik a uokolic nosůwka předńo po spůuguoskach twardych wymawjajům šyroko kej nosowe a, a po spůuguoskach mjynkych wymawjajům wůnsko kej nosowe y, co je tyž typowe lo djalyktu uopolskigo.

Djalykt ńymodliński počůnkowo charakteryzowou śe tyž mazuřyńym; uobecńy řodko wystympujůncym we tym djalykće.

Bajšpil tekstu

„

Jak my byli chopcy, to my śli tys cansto na gřiby. Noubaři my śe radowali, jak my nouwjancyj prawikůw a růtkopůw nazbjyrali, bo te bůuy bardzo twardy do krouńou. Prawiki a růtkopy – z wjankša rosnům we břuskach. Śińouki a kuřůntka – te z wjankša rosnům zajś we śwjyrckach. Majślouki tys sům dobry, yno te žoudyn ńe chćou zajś roud uodźyrać, bo te musům zajś być uodźyrany, a bardzo śe lepjům po palcach. Bźony – te rosnům zajś na ślagach, na tych uodźymkach uod strumůw. I poram muchorůutkůw my tys přinůjśli, co na muchy jadźić (Sowin).

”